Okres zaraz po wojnie był szczególnie trudny na Ziemiach Odzyskanych, gdzie zaistniała konieczność od początku organizować polską władzę i administrację.
Na szczęście zawierucha wojenna ominęła nasze miasteczko, nie było tu ani ruin, ani zgliszcz.
Do 8 sierpnia 1945 roku miasteczko funkcjonowało pod zarządem niemieckim.
Wtedy przybyli tu pierwsi osadnicy wojskowi. Lubomierska Komenda przybyła do miasta 8 sierpnia 1945 roku jako 30 osobowa grupa operacyjna 25 Pułku Piechoty X Dywizji Wojska Polskiego pod dowództwem porucznika Wawrzyńca Szuberli. Jego zastępcą był porucznik Józef Ziółkowski, który został później awansowany do stopnia kapitana.
We wrześniu 1945 roku powstał polski Zarząd Miejski, którego zadaniem było zastąpienie Niemców w zarządzaniu miastem. Przez pewien czas pracowali jeszcze niemieccy pracownicy. Byli to między innymi: Johan Kalkman i Klemens Lange, którzy zajmowali się wodociągiem, kanalizacją i sprzątaniem miasta. Wtedy też w urzędzie pracował niemiecki księgowy Paul Kluge oraz niemiecka maszynistka, która przepisywała na maszynie już polskie pisma urzędowe oraz sekretarz urzędu.
W mieście było wtedy też kilku rzemieślników, mały szpitalik z lekarzem Mendele, porodówka z akuszerką, dwaj niemieccy księża katoliccy i ewangelicki pastor. Proboszczem wówczas był ks. Hausdorf i wikariusz ks. Mertz. Ciekawostką jest fakt, że ów ksiądz Proboszcz w krótkim czasie nauczył się języka polskiego potrzebnego do udzielania ślubów, których wtedy było dość dużo.
Do spowiedzi trzeba było wtedy jeździć do Gryfowa, gdzie od początku urzędował polski ksiądz. Pierwszym polskim kapłanem był ks. Kanonik Bernard Pyclik.
I tu znowu ciekawostka. Ks. Pyclik przywiózł ze sobą swój dobytek, w którym między innymi była krowa.
Ewangelicki pastor o nazwisku Vieon odprawiał nabożeństwa dla swoich nielicznych wiernych do jesieni 1946 roku.
Pierwszy polski Zarząd Miejski to: Henryk Zięba i Władysław Kubańsk,i którzy prowadzili referat osiedleńczy, Stefania Górkiewicz i Pan Maćkowiak – pierwszy sekretarz miasta, Alojzy Woźniak – pierwszy kierownik zarządu nad budynkami, wodociągami i kanalizacją oraz Szymon Pietrykiewicz, który od 1 marca 1946 roku zajmował się aprowizacją miasta, a w maju tego roku przejął księgowość od niemieckiego księgowego i został pierwszym polskim rachmistrzem miasta.
Pierwszym Burmistrzem był Franciszek Karaś.
W sierpniu 1946 roku ukonstytuowała się pierwsza Miejska Rada Narodowa w składzie: Józef Ziółkowski, Józef Bock, Stefan Kubala, Bolesław Dygdałowicz, Pan Szafran, Władysław Fedorko. Przewodniczącym został Józef Bock.
Funkcja Burmistrza istniała do 1950 roku, po Franciszku Karasiu sprawowali ją: Marian Wielgosz, Jan Frankowski, Adam Ogonek.
Na wsi do 1950 roku byli wójtowie. Na naszym terenie Gmina z siedzibą w Bożewie (dzisiaj Milęcice) obejmowała wsie: Oleszna, Wojciechów, Popielówek i Chmieleń. Pierwszym wójtem był Adam Kargul, a następnie Piotr Pysz, Władysław Koralewicz, Władysław Pereniuk, Adam Lanc, Marian Krysiak.
W 1950 roku Gminę Milęcice połączono z naszym miastem w jedną jednostkę administracyjną z wspólną Gminną Radą Narodową. Przewodniczącym Prezydium tej Rady był Władysław Trembecki, sekretarzem Rady Stanisław Wygoda.
W 1954 roku nastąpił nowy podział administracyjny kraju, gdzie Gminy podzielono na gromady i osiedla. W kraju w miejsce około 3 tysiąca gmin utworzono około 9 tysięcy gromad.
Lubomierz stał się znowu samodzielną jednostką administracyjną. Przewodniczącymi Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w latach 1954-1972 byli: Władysław Trembecki, Leon Pogorecki, Mieczysław Szramowiat i Adam Ogonek oraz przez 12 lat Jan Pikul.
Teren wiejski obejmujący obszar dzisiejszej Gminy podzielono na 4 gromady: Milęcice z Wojciechowem i Oleszną, Pławna Dolna z Pławną Górną i Golejowem, Pasiecznik z Maciejowcem, Pokrzywnikiem i Janicami oraz Chmieleń z Radoniowem i Popielówkiem.
W 1959 roku gromadę Milęcice połączono z gromadą Chmieleń i utworzono jedną Gromadzką Radę Narodową w Lubomierzu, przewodniczącym jej Prezydium został Kazimierz Grydz.
W 1972 roku ponownie zmienił się podział administracyjny.
Wszystkie trzy Gminy i miasto połączono w jedną całość administracyjną o nazwie Miasto i Gmina Lubomierz.
Przez osiem lat istnienia takiego stanu naczelnikami w Lubomierzu byli: Seweryn Rudnicki, (1973 do 1978), Stanisław Kutek (1978 do 1979), Kazimierz Urbański (1980 do 1981), Waldemar Szymkiewicz (1981 do 1982), Józef Zaborowski (1982 do 1984), Marian Nowicki (do grudnia 1988 roku), Jerzy Andrzejczak (6.12.88 do 26.05.90).
Jednodniowym naczelnikiem 23 kwietnia 1990 roku był Eugeniusz Walicki.
Do 15 kwietnia 1990 roku obowiązki naczelnika pełniła Emilia Mańkowska ustanowiona naczelnikiem komisarycznym przez wojewodę.
W 1990 roku nastąpiła jeszcze jedna reorganizacja naszych władz, powołano Radę Miejską Gminy Lubomierz, która wybierała swojego przewodniczącego i Burmistrza, który z kolei dobierał sobie i przedstawiał radzie do zatwierdzenia czterech członków Zarządu Gminy i Miasta.
Od 1990 roku w Ratuszu urzęduje znowu Burmistrz.
Kolejni burmistrzowie to: Henryk Harasymowicz, Leszek Grala, Olgierd Poniźnik, Bronisław Dowgiałowicz, Wiesław Bobrowski (odwołany przez udane referendum), Wiesław Ziółkowski i Marek Chrabąszcz.
Autor: JAGA