Jubileuszowy XXV Ogólnopolski Festiwal Filmów Komediowych, już niebawem. Niezwykle ważnymi gośćmi są zawsze ludzie filmu, o nich też najczęściej pytają widzowie. Aby ich pytania nie pozostawały dłużej bez odpowiedzi, przedstawiamy listę filmowych gości tegorocznego święta lubomierskiej stolicy polskiej komedii. A więc oto ci, którzy zadeklarowali swój festiwalowy pobyt w Lubomierzu:
Ilona Kuśmierska – Kocyłak
Wielokrotnie była naszym festiwalowym gościem. W 1970 roku ukończyła PWST w Warszawie. Występowała w teatrach warszawskich: Ziemi Mazowieckiej, Buffo, Syrena, Komedia. Największą popularność przyniosła jej rola Jadźki Pawlakowej w filmie pt „Sami Swoi”. Grała też w takich filmach jak: „Lenin w Polsce”, „Ogłoszenie matrymonialne”, „Droga”, „Nie ma mocnych”, „Noce i Dnie”, „Trzecia granica”, „Kochaj albo rzuć”, „Dziecinne pytania”, „W krainie czarnoksiężnika Oza”, „O dwóch takich, co ukradli księżyc”. Jest także reżyserem dubbingu i ma na swoim koncie wiele filmów zagranicznych i polskich. Jej mężem jest Ireneusz Kocyłak – aktor Teatru Współczesnego w Warszawie. Małżeństwo ma trójkę dzieci. Pani Ilona przeszła bardzo poważny wypadek, po którym zajęła się dubbingiem. W udzielanych wywiadach zawsze podkreślała, jak ważna jest dla niej rodzina, a w domu, mimo licznych obowiązków, zawsze był ciepły obiad.
Swój debiut filmowy zaliczyła jako 16 latka, kiedy to zagrała Ulkę w filmie pt „Lenin w Polsce”. To wydarzenie tak wspominała: „Spośród sześciuset kandydatek wybór padł na mnie. Byłam w kółku dramatycznym, tam fotoreporter Panoramy zrobił mi kiedyś zdjęcie, które czasopismo opublikowało potem na okładce. Stałam w sweterku góralskim, z nartami… tak mnie zobaczył Jutkiewicz. Powiedziała także:„ jako pierwsza studentka w historii ośmieliłam się mieć dziecko. Urodziłam bliźniaczki. Do szkoły wróciłam po dziekance”.
Do filmu „Sami Swoi” dostała się po castingu, po którym udała się z rodziną na wakacje na Węgry. W Budapeszcie spotkała znajomego, który właśnie przyjechał z Polski i od niego dowiedziała się, że wrocławska wytwórnia poszukuje jej przez radio i prosi o kontakt. Musiała szybko wracać, bo dostała rolę i niebawem miały rozpocząć się zdjęcia.
W 1998 roku miała wypadek samochodowy, po którym jeździła na wózku inwalidzkim i musiała na nowo uczyć się chodzić. „Wjechałam autem pod tramwaj. Byłam połamana, skasowana jak samochód. Trzy miesiące leżałam w szpitalu, do domu wróciłam na noszach. Jeździłam na wózku inwalidzkim, uczyłam się chodzić na nowo. To mnie całkiem odsunęło od grania”.
Anna Wojton
ukończyła studia wokalno – aktorskie w Gdyni i filię Wrocławskiej PWST w Krakowie. Zadebiutowała w listopadzie 1984 roku w teatrze Ateneum w Warszawie jako sopranistka w „Trans Atlantyku”. W latach 1984 – 1985 występowała w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a następnie związana była z Teatrem Nowym, Teatrem Ochota. Od 1994 roku, przez cztery lata, przebywała za granicą.
Grała, między innymi, w takich filmach: „Nowy Jork, czwarta rano”, „W labiryncie” jako Mariola Kaczorek, „Dzień Świra” jako właścicielka psa, „Haker”, „7 uczuć”, „Zakochani po uszy”. Występowała także w wielu serialach, takich jak: „Na Wspólnej”, „M jak miłość”, „Pierwsza miłość”, „Na dobre i na złe”, „Samo życie”, „Ranczo”, „Dziewczyny ze Lwowa”, „Barwy szczęścia”, „Na sygnale”.
Już jako mała dziewczynka marzyła o karierze aktorskiej. Najpierw chciała zostać śpiewaczką operową, a swój doskonały głos przez lata ćwiczyła w szkole muzycznej. Znana była przede wszystkim dzięki roli Mariolki Kaczorek w „Labiryncie”. Odeszła z serialu i długo czekała na nowe zawodowe propozycje.
Wyszła za mąż za Bohdana Michalskiego, krytyka literackiego, mieszkającego w Szwecji, który piastował tam stanowisko dyrektora Polskiego Instytutu w Sztokholmie. Tam urodziła syna Kubusia. Na obczyźnie szybko poczuła się jednak samotna, nie miała pracy ani znajomych.
Pod koniec lat 90 tych wróciła do Polski. rozpoczęła pracę w serialu „Klan” i zaczęła pracować w produkcjach telewizyjnych („Samo życie”, „Pierwsza miłość”, „Na Wspólnej”, „Tylko miłość”, „Odwróceni”, zagrała epizody w filmach: „Dzień Świra”, „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”, „7 uczuć”. Zagrała w filmie „Lokatorka”.
Anna Wojton założyła fundację „Otwarta sztuka”, która wspiera aktorów 50+ , zachęca ich do współpracy, realizacji projektów teatralnych, dbania, aby kultura i sztuka były dostępne dla każdego. Fundacja promuje też postawy tolerancyjne i przeciwdziałanie dyskryminacji przez sztukę.
Od 2013 roku gra w przedstawieniu „ Klimakterium II” , które opowiada o kobietach i ich relacjach z mężczyznami w bardzo dowcipny sposób. Sama przygotowała sztukę Siemiona Złotnikowa „Przyszedł mężczyzna do kobiety”, w której występuje obok Leona Charewicza.
Magdalena Popławska
Najpierw uczyła się w liceum ekonomicznym, po ukończeniu którego przyłączyła się do grupy teatralno – muzycznej. Jako niezależna aktorka współpracowała z wieloma teatrami i grupami twórczymi. Ukończyła PWST w Krakowie, studiowała również w Barcelonie. Związana jest z Teatrem Rozmaitości w Warszawie. Zagrała między innymi w takich filmach, jak: „Doskonałe popołudnie”, „39 i pół”, „Przepis na życie”, „Dziewczyna z szafy”, „Komisarz Alex”, „Nie rób scen”, „Król życia”, „O mnie się nie martw”, „Diagnoza”, „Atak paniki”, „Podatek od miłości”, „Osiecka”, „Szadź”, „Brokat”.
Ma za sobą także wiele ról teatralnych. Otrzymała wiele nagród. I tak na przykład w 2011 roku nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego za film „Prosta historia miłości”. Również nagrodę za najlepszą rolę kobiecą w filmie „2 ognie” podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowicjonalia”. Podczas 6 Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa w 2017 roku we Wrocławiu zdobyła nagrodę Złotego Szczeniaka za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie „Atak paniki” i wiele innych. Jest jedną z osób wspierających kampanię Klubu Gaja, który zwraca uwagę na cierpienie karpi trafiających na wigilijne stoły.
Patryk Schwichtenberg
To polski aktor filmowy i teatralny, muzyk i kompozytor. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie, współpracował z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu, Teatrem WARSawy i Gdyńskim Teatrem Muzycznym oraz Muzeum Powstania Warszawskiego. Jest członkiem zespołu artystycznego teatru Bagatela w Krakowie. Na jego koncie zapisane są role w filmach i serialach takich jak: „Pilecki”, „Smoleńsk”, „Stulecie winnych”, „Wojenne dziewczyny”, „Ludzie i Bogowie”, „Komisarz Alex”, ”Chyłka. Rewizja, „Osiecka”, „Pierwsza miłość”,
Gra na skrzypcach i fortepianie. Komponuje muzykę teatralną lub opracowuje muzycznie przedstawienia. W jednym z wywiadów aktor stwierdził, że muzyka i aktorstwo są jak żona i kochanka i powiedział:
„W moim życiu też tak jest, ponieważ gdy nie gram przed kamerą, czy w teatrze, to działam sobie muzycznie. Tak to się miesza i bardzo to lubię. Niesamowicie mi się to podoba. Jedno z drugim też się łączy. Zazwyczaj w teatrze, trzeba coś zaśpiewać lub też zagrać na jakimś instrumencie” i poinformował, że pracuje nad kilkoma piosenkami dodając: „czasami jest to droga przez mękę, ponieważ z burzy mózgów i natchnienia trzeba przejść do konkretów i skrystalizować to, co stworzyło się pod wpływem weny. Proces tworzenia jest na początku bardzo euforyczny, a później trzeba kreślić. Jestem bardzo samokrytyczną osobą, dlatego nie mogę patrzeć na piosenki, które już wypuściłem w świat”. Na koniec tego wywiadu dodał: „bądźmy mądrzy i wyciągajmy wnioski z życia”
Rafał Królikowski
Tego aktora mieliśmy już przyjemność gościć na jednym z naszych festiwali.
Jest absolwentem PWST w Warszawie. Jego debiutem filmowym była rola w zrealizowanym przez Andrzeja Wajdę „Pierścionku z Orłem w Koronie”. W 2000 roku otrzymał nagrodę za najlepszą rolę komediową w filmie pt „Pół serio” podczas FPFF w Gdyni.
Jego żoną jest Dorota, dziennikarka, którą poznał, kiedy przeprowadzała z nim wywiad na temat sztuki uwodzenia. Od dziecka wykazywał zainteresowania aktorsko – teatralne, z bratem chodził na zajęcia teatralne do Miejskiego Domu Kultury w Zduńskiej Woli.
Zagrał w wielu filmach i serialach, oto niektóre tytuły: „Pożegnanie z Marią”, „Syzyfowe prace”, „Wiedźmin”, „Superprodukcja”, „Zemsta”, „Ciało”, „Nigdy w życiu”, „Egzamin z życia”, „Lejdis”, „Usta usta”, „Prawo Agaty”, „O mnie się nie martw”, „Stulecie winnych”, „Kurier”, „To musi być miłość”, „Komisarz mama”.
Grażyna Zielińska
Była już naszym gościem i zostawiła po sobie bardzo miłe wspomnienia.
Jest absolwentką Wrocławskiej Filii PWST w Krakowie. W 2002 roku odznaczona została Srebrnym Krzyżem Zasługi. Od 1986 roku pracuje w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku.
Grała miedzy innymi w takich filmach: „Miłość do kwadratu”, „Na dobre i na złe”, „Futro z misia”, „Dziewczyny ze Lwowa”, „Ojciec Mateusz”, „Świat według Kiepskich”, „Ranczo”, „W ukryciu”, „Szpiedzy w Warszawie”, „Rajskie Klimaty”, „Daleko od noszy”, „Kryminalni”, „Law Storant”, „Plebania”, „Nigdy w życiu”, „Pogoda na jutro”, „Pornografia”, „Show”, „Zemsta”, „Pieniądze to nie wszystko”.
Ze swoim mężem Markiem są parą od 40 lat, a aktorka o swoim związku tak powiedziała: „jeżeli ktoś myśli, że nie ma u nas awantur czy krzyków, to się grubo myli, ale talerze nie latają. Nie jesteśmy dwiema pierdołami patrzącymi sobie w oczy w romantycznym uniesieniu, nie siedzimy sobie na głowie. Poza tym wychodzę z założenia, że jeśli nie ma emocji, to wkracza nuda i obojętność, a one potrafią zniszczyć każdy związek. Nam nic takiego się nie przydarzyło. Mamy gorące temperamenty i nie jesteśmy wyprani z kolorów”. Od najmłodszych lat marzyła o karierze aktorskiej, jednak zgodnie z przepowiednią męża, na wielkim ekranie pojawiła się dopiero po 50. Największą sympatię widzów zaskarbiła sobie dzięki roli babki Zielarki w serialu „Ranczo”.
Przylgnął do niej tytuł „najniższej aktorki w polskim show – biznesie,” gdyż ma zaledwie 148cm wzrostu. Talent i artystyczną duszę odziedziczyła po mamie, która w wolnych chwilach malowała i szyła piękne stroje. Pani Grażyna również nauczyła się pięknie szyć, szczególnie stroje dla syna. Za ojca swojej kariery uważa Adama Hanuszkiewicza. Ze sztuką „Klimakterium i … już” jeździ po polskich miastach.
Paweł Palcat
Od 2005 roku występuje w Teatrze im. Modrzejewskiej w Legnicy.
Zagrał w filmach: „Operacja Dunaj”, „Mała Moskwa”, „Biuro kryminalne”, „Fala zbrodni”, „Pierwsza miłość”. Od 2017 roku jest wykładowcą wrocławskiej Filii Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie.
Stworzył spektakl „Mój niepokój jest twoim niepokojem”, w którym gra w towarzystwie psa o imieniu Mania. Pan Paweł jest jednocześnie reżyserem tego spektaklu, o którym powiedział: „sam temat chodził mi po głowie od dwóch lub trzech lat, natomiast forma i zaproszenie mojego psa do tego projektu to pomysł, który narodził się jakieś półtora roku temu (…) a sama forma spektaklu zrodziła się dużo później i wyniknęła po prostu z faktu, że mam takiego, a nie innego psa i pomyślałem, że to może być w jakiś sposób zaskakujące. Nie chcę stosować słowa „użycie” zwierzęcia w spektaklu, bo Mania na scenie po prostu jest, ale też jest równoprawną postacią w tym przedstawieniu, a na tym mi bardzo zależało”.
Justyna Szafran
Aktorka i piosenkarka, wykonawczyni poezji śpiewanej i piosenki aktorskiej, zdobywczyni wielu nagród w konkursach piosenki aktorskiej. Występuje na deskach Teatru Muzycznego Capitol, gdzie grała w wielu spektaklach. Wystąpiła w filmie „Zółty szalik”. Podczas Festiwalu zasiadać będzie w jury konkursu typującego najlepszą komedię sezonu 2021/2022, wystąpi także w piątek z teatrem Capitol.
Maria Duffek
Scenograf, dekorator wnętrz i kostiumograf filmowa. Absolwentka historii sztuki na Uniweersytecie Jagiellońskim. Jest laureatką Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł 2018 za scenografię filmu „Twój Vincent” . Autorka scenografii, kostiumów, dekoracji wnętrz do wielu filmów. Realizatorka projektu renowacji starych kostiumów, która stwierdziła: „Udało się zachować ponad 100 kostiumów, pochodzących m.in. z filmów Wojciecha Jerzego Hasa „Lalka” i „Rękopis znaleziony w Saragossie” czy „Na srebrnym globie” Andrzeja Żuławskiego, „Test pilota Pirxa” Marka Piestraka albo „Sami swoi” i „Nie ma mocnych” Sylwestra Chęcińskiego. Ludzie mają potrzebę, aby zobaczyć jak te kostiumy wyglądały, chcą ich dotknąć, poznać, a my w ten sposób ocalamy kawałek historii naszej kinematografii”. Członkini jury festiwalowego konkursu filmowego.
Opracowała: Jadwiga Sieniuć
Źródło: na podstawie wiadomości wyszukanych w internecie