Podczas pobytu w Pławnej warto więcej uwagi poświęcić kościołowi pw. św Tekli.
Źródła historyczne podają, że pierwszym proboszczem w 1318 roku był Petrus Rector Ecclesie In Smottisief, a po nim, w 1399 roku, ksiądz Gbelcz.
Najstarsze partie kościoła znajdują się przy chórze i w północnej części nawy.
Prezbiterium zostało wybudowane na przełomie XV i XVI wieku. W XVII wieku kościół miał jeszcze drewniany sufit i dach, a ściany były z kamienia. Świątynia miała 27m długości i 11m szerokości, długość prezbiterium wynosiła około 13,5m.
Kościół w obecnym kształcie powstał w latach 1778- 178, kiedy proboszczem był J.M. Kurner. Plany budowy świątyni stworzył Karl Ullbrich, który był mistrzem budowlanym i pochodził z Lubomierza. Wymiary świątyni nieco się zmieniły, długość nawy wyniosła 39m, jej szerokość 21m, długość prezbiterium 12,8m, a szerokość 12,1m.
Mury miały grubość 1,68 m, w kościele umieszczono 175 ławek dla 1073 osób.
Opatka z Lubomierza Maria Wallburga Hannischen podarowała na budowę świątyni 930 obrobionych kamieni ciosowych, a mieszkańcy Pławnej pracowali przy budowie kościoła za darmo.
Koszt budowy świątyni wyniósł 9679 talarów i był tylko nieco wyższy od kosztorysu, który zakładał sumę 8681 talarów.
W drewnianym głównym ołtarzu umieszczony został barokowy obraz patronki kościoła św. Tekli, który namalował Bernard Krauze z Ząbkowic Śląskich. Ten malarz odnowił także obraz ze starego kościoła przedstawiający św. Katarzynę namalowaną przez Antoniusa Bellucciego. To malowidło również zostało umieszczone w głównym ołtarzu, nad obrazem św. Tekli.
W 1911 roku przeprowadzano renowację płótna ze świętą Rodziną i Świętym Janem Nepomucenem i umieszczono je na bocznych ścianach prezbiterium. We wnęce okiennej, z lewej strony ustawiona jest figura św. Jana Nepomucena wykonana z piaskowca, polichromowana, która pochodzi z przełomu XVIII i XIX wieku.
W latach 1974- 1975 zlikwidowany został ołtarz boczny znajdujący się z prawej strony prezbiterium. W tym miejscu znajduje się teraz barokowy obraz z końca XVIII wieku przedstawiający Matkę Boską Dobrej Rady.
Po prawej stronie ołtarza swoja miejsce ma chrzcielnica, która składa się z części kamiennej, barokowej wykonanej z piaskowca w XVII wieku oraz części drewnianej, XVI wiecznej.
Po zakończeniu 1 wojny światowej w kościele zawieszone zostały obrazy patronów żołnierzy – św. Jerzego i św. Marcina, namalowane według oryginałów w drugiej połowie XIX wieku przez Liebicha i Kiestena z Wrocławia. Obraz Serce Jezusa wykonany przez Pfannrotha umieszczono w prawym bocznym ołtarzu, w lewym obraz Maria namalowany przez Siostrę Cecylię.
Organy zbudowane zostały w 1820 roku przez Jeleniogórską firmę, a przebudowane w drugiej połowie XIX wieku.
Po wojnie kilkakrotnie przeprowadzano w kościele prace konserwatorskie. W 1964 roku podczas proboszczostwa księdza Aleksandra Kwaśniaka odmalowano całe wnętrze kościoła, w latach 1974 – 1975 położono nowe posadzki, a w 1992 roku pomalowano kopułę wieży, wyremontowano zachrystię, założono cynkowe rynny i wykonano konserwację wszystkich drzwi.
Wieża kościelna ma wysokość 45.15 m i została zbudowana w 1680 roku. Znajdują się w niej cztery różnej wielkości dzwony, wykonane w 1921 roku przez firmę Ulrich & Weule z Apoldy – Bockenem w Niemczech. W następnym roku na wieży został zamontowany zegar pochodzący z firmy „Gebr. Momma vorm. G. Weiss” w Głogowie. Tabliczka znamionowa mechanizmu posiada numer kolejny 2114. Obecnie używany jest tylko jeden dzwon, pozostałe są uszkodzone. Jeden dzwon waży około 650 kg i dzwoni w tonacji GIS.
Kościół góruje nad Pławną. Stamtąd roztaczają się piękne widoki. Wystarczy zejść nieco w dół i podziwiać Arkę Noego. Pławna to z pewnością magiczne miejsce.
Zebrała: JAGA